The Confession اعترافــــنامـه: * Light a Light

سه‌شنبه، فروردین ۰۶، ۱۳۸۷

* Light a Light

Light a light

I hear your voice in every corridor

I see your face in every picture frame

I feel your eyes in every star streaked sky

Lover, am I coming home again?

Now am I humble who once was proud?

Now am I waiting for the sound of your saying?

Lover, am I coming home again?

When you're gone the sun don’t shine

Light a Light, Light a Light for me

Bring me back home again

How we loved till the years were days

How we laughed all over tears away

Now the time begins to fade

Lover, am I coming home again?

There is a wisdom in the teaching

Of the old familiar songs

And a sorrow in repeating all the old familiar wrongs

And a lesson to be learned though I've known all along

Lover, am I coming home again?

Light a Light, Light a Light for me

Bring me back home again

Bring me back home again.

* By Janis Ian; Sung by Joan Baez; 1974

۱ نظر:

ناشناس گفت...: It was nice ! Though some part of it is sad a little bit.maybe that makes it nice.I liked it.; ۱/۱۵/۱۳۸۷ ۹:۲۳ بعدازظهر

ارسال یک نظر

بازسازی

وقتی گفتگاه بازسازی سنت ایجاد شد، برای بسیاری غریب نمود و بسیاری نیز سخنش را نارسا یافتند. به گمان خودم حرفم را صریح و ساده گفته بودم. اما انگار بسیاری اوقات فقط برای گمان خودم چنین بوده...
بازسازی سنت، برای من یعنی فهمیدن این که کیستم و فهمیدن کیستی همیشه عبارت از آن است که کیستی را بسازیم. چون هویت یا کیستی، چیزی در آن بیرونها نیست که برویم و کشفش کنیم؛ همانی هستیم که داریم ایجادش میکنیم. برای ساختن کیستی هم ناگزیر از آنیم که گذشته ای داشته باشیم و آن را بفهمیم. می گویند و درست می گویند «کسی که گذشته ندارد، آینده ای هم نخواهد داشت».
حالا این منم که در درون خودم بدین نیاز پی برده ام؛ اما این نیازی که در من شکل گرفته، که نیازی شخصی یا فردی نیست؛ نیازی است که زمانۀ من دارد و من به نسبت حضورم در این زمانه، دارم آن را درمی یابم. من آنقدر هستم که خود را می سازم، که خود را بازمی سازم. بیش از آن و غیر از آن اصلا نیستم. غیر از آن، اگر فکر می کنم که هستم، اشتباه می کنم؛ چون تنها ادای دیگران را درمی آورم؛ پس آنها هستند، نه من!
من هنگامی خواهم توانست عنوان و صفت ِ «بودن» را بر خود داشته باشم، که خویشتن مستقلم را بسازم و بشناسم. من به این می گویم باز سازی سنت؛ آنچه که در من و بر من می گذرد، این است.